Janneke verloor
haar man Reggy

Voor Janneke (53) was het meteen duidelijk: haar man Reggy (51) zou worden opgebaard in een 24-uurskamer. “We hebben foto’s en gitaren neergezet en de radio stond aan, want hij hield van rockmuziek,” vertelt ze. “Met onze vrienden maakten we muziek en zongen bij de kist. Dat was heel mooi.” 

Janneke en haar kinderen Aidan (21) en Rosalyn (18) moesten plotseling afscheid van hem nemen. Reggy belandde door een griep in het ziekenhuis en kwam niet meer thuis. “Alles wat fout kon gaan, ging fout. Hij is zelfs meerdere keren in coma gebracht. Elf dagen leefden we in een rollercoaster. Toen hij uiteindelijk overleed en we uitvaartverzorger Anouk spraken, zei ik dat we een dag rust wilden hebben. We moesten op adem komen.”

Rots in de branding

Anouk van Monuta bleek een rustpunt. “Het klikte meteen. Ze was zo lief. Ze luisterde en ontzorgde ons in een periode vol zorgen. Ze was onze rots in de branding.” Ook voor Anouk voelde het vertrouwd. “Als uitvaartverzorger weet je nooit wie je gaat ontmoeten en waar je naartoe gaat. Bij Janneke werd ik opgenomen in het gezin. Ik spreek ze nog steeds, want het voelt gewoon goed. Ik heb Reggy nooit gekend, maar volgens mij was hij een hele lieve man.” Janneke: “Hij stond midden in het leven en was een lieve vader. Hij voelde zich verantwoordelijk en wilde dat wij het goed hadden. Hij werkte hard en maakte graag muziek. Jaren geleden zaten we samen in meerdere bands. Tegenwoordig ben ik zang- en muziekdocent.”

Janneke koos bewust voor een 24-uurskamer. “Iedereen kon op elk moment bij Reggy zijn.” Ze kende deze optie van haar schoonmoeder en wist hoeveel rust en ruimte het biedt. Aidan hielp met het aankleden. “Ik deed mijn vader zijn favoriete trui aan en een ketting om. Verder gaf ik hem een muntje mee om de rivier over te steken, net als in de Griekse mythologie.”

Eigen manier 

Door de privéruimte konden familie en vrienden op hun eigen manier afscheid nemen, niet alleen tijdens een condoleanceavond. “Ze kwamen langs wanneer ze wilden. Er was een gemeenschappelijke ruimte met een keuken en overal hoekjes om samen te zijn,” vertelt Janneke. “Mijn familie kwam van ver, dus het was fijn om elkaar daar te ontmoeten. En thuis konden we dan even opladen.”

Openheid

Volgens Janneke is openheid over afscheid belangrijk. “De dood hoort bij het leven. Als je op een goede manier afscheid wil nemen, is het handig om te weten wat de ander wil.” Met Reggy kwam het soms ter sprake. “Ik heb alles onthouden. Zo hoorde hij tijdens de Top 2000 een nummer dat hij mooi vond voor een uitvaart. Een grote steen op zijn graf vond hij onzin, dus we hebben zelf stenen neergelegd. En we zetten lampjes neer, omdat hij niet in het donker wilde zijn.”

Zijn plotselinge overlijden zette vrienden en kennissen aan het denken. Aidan: “Ik heb mijn zaken ook op orde gesteld. Ik heb nu een uitvaartverzekering bij Monuta.” Anouk: “Je weet nooit wanneer het zover is. Het maakt het een stuk makkelijker als je er met elkaar over praat.” Janneke voegt toe: “We hadden gelukkig een goede verzekering. Als je van tevoren zorgt dat je het goed hebt geregeld, dan heb je achteraf geen zorgen.”

Een laatste podium

Anouk vond de uitvaart van Reggy heel persoonlijk, ook qua muziekkeuze. “Dat maakt het echt eigen, want het is belangrijk dat een uitvaart bij iemand past.” Janneke: “Hij had ooit een instrumentale versie van Purple Rain voor mij gemaakt. We sloten daarmee af. Zo gaven we hem een laatste podium. Iedereen bleef zitten. Toen we de zaal uitliepen, was het stil.”

Inkijkje

Janneke kijkt met een goed gevoel terug, omdat ze vanaf het begin tot het einde zelf de regie in handen had. “We maakten samen de kaart en kozen een duurzame kist. Na afloop zeiden mensen dat ze een inkijkje in ons leven hadden gekregen. Dat was fijn om te horen.” Voor Aidan was het dragen van de kist het mooiste moment. “Samen met mijn neven droeg ik hem, zoals mijn vader dat bij opa deed. Zo hielden we de traditie in ere.”