Jannet verloor
haar moeder Hennie

De ontmoeting met uitvaartverzorger Brian was voor Jannet (57) niets anders dan magie. Hij kwam langs om alles door te spreken en gaf haar een hand, maar wilde eerst kennismaken met haar moeder. “Dat vond ik zo’n mooi gebaar.”

Hennie (89) lag opgebaard in haar studio in het verzorgingshuis. “We hebben gepraat toen we bij haar stonden. ‘Besef je wel dat hier bijna een eeuw aan herinneringen ligt?’, zei hij. Dat was zo indrukwekkend. Toen was het ijs gebroken.” Voor Brian is het vanzelfsprekend om eerst de overledene te ontmoeten. “Ik vind het raar om over iemand te praten zonder kennis te maken.”

Jannet herinnert haar moeder als lief, zorgzaam en ijzersterk. “Een levensgenieter en gek op bingo. Een echte dame. Ze kon zonder schort koken voor dertien man zonder een vlek op haar kleding.” Haar ouders waren een eenheid, maar na het overlijden van Jannets zus aan borstkanker verloor het leven zijn glans. Haar moeder zorgde met liefde voor haar vader, die ziek werd. “Zij kreeg uiteindelijk dementie. Ze heeft mij tot het laatste moment herkend. Dat was heel dierbaar. Ik zou haar heel graag nog één keer knuffelen. Mensen zeggen dat het een mooie leeftijd was, maar ik mis haar nog steeds.”  

Haar vader lag in een 24-uurskamer opgebaard. “In zo’n kamer kun je altijd bij je dierbare terecht. Maar mijn moeder lag zo mooi in haar bed in het verzorgingstehuis. Tot het laatst zorgde ik dat ze er picobello uitzag, met haar mooie zwarte pantalon, oorbellen die ze van haar vader had gekregen en een ketting met de as van mijn vader. Zelfs haar schoenen, want dat vond ze altijd fijn. Brian zorgde dat zijn collega’s kwamen voor de laatste verzorging en het opmaken. Dat deden ze zo mooi en liefdevol. Ze lag er echt bij zoals ze was, met haar lippenstiftje op.”

Geen stress

Jannet ging elke dag langs en regelde veel met Brian. “Hij loodste ons perfect en rustig door alles heen, zonder haast of stress. Toen we de kist sloten, zei hij bij elke handeling een klein gedichtje op. Zijn oog voor detail maakt hem bijzonder.” 

Samenspel

Voor Brian is het een samenspel. “De familie kan niet zonder mij, ik niet zonder hen. Afscheid nemen doe je maar één keer. Er is geen try-out. Het moet gelijk goed gaan. Daarom is luisteren erg belangrijk. Het is heel bijzonder dat ik in zo’n emotionele periode dicht bij de familie sta. In die week van rouw wil ik er voor hen zijn. Jannet en ik voelden elkaar ontzettend goed aan. Dat schepte een sterke band. Soms drinken we nog een kop koffie samen.”

Jannet wist niet wat voor afscheid haar moeder wilde. “Ik deed het in dezelfde stijl als bij mijn vader. Zijn foto stond er ook. Daarnaast was er een spreekster die tijdens zijn uitvaart en die van mijn zus heeft gesproken. Ze was inmiddels in de tachtig. Dat heeft Brian kunnen regelen. We draaiden Three Times a Lady, want zo was ze. Op het eind lieten we een filmpje zien waarin ze iedereen gedag zei. Een bijzonder moment. We hebben van de uitvaart een prachtige herinnering gemaakt.”

Je gevoel volgen

Zelf zet ze haar wensen binnenkort op papier. “Dat is fijn voor de nabestaanden. Als je niets weet, blijf je je afvragen of je het anders had moeten doen.” Brian: “Een overlijden is net zo belangrijk als een geboorte of trouwdag. Denk er eens over na en leg dingen vast. Dat geeft rust.” Volgens Jannet is het vooral belangrijk je gevoel te volgen. “Doe wat je hart je ingeeft.” Brian: “Precies. Trek je niets aan van hoe het hoort. Er is zoveel mogelijk. Geen plakje cake, maar een appelflap. Vier het leven. Je moet gaan zoals je bent.”