Laura verloor haar
zus Esmee
'Ze stond dag en
nacht voor ons klaar'
Toen de tweelingzus van Laura (28) overleed, wist haar vader meteen dat uitvaartverzorger Suzanne moest komen. “Zij was er ook toen we afscheid namen van mijn moeder. Ze is niet zomaar iemand van Monuta, ze is veel meer dan dat. Voor ons is ze een vertrouwd gezicht.”
“Esmee was altijd vrolijk en aan het kletsen. Ze had een grote mond, maar was ontzettend lief”, vertelt Laura. “Ik mis het meest dat ik haar niet meer kan bellen. We belden tien keer per dag, om de kleinste dingen.” Haar zus overleed totaal onverwachts door een hartstilstand. Ze liet een zoontje van drie jaar achter. Hij woont nu bij zijn opa.
“Over de dood praten deden we eigenlijk nooit, soms met een grapje na het overlijden van mijn moeder.” Toen ze 24 jaar waren, overleed hun moeder Erica. Ook aan een hartstilstand. “Ze was 52. We hadden een hele goede band. Mijn zusje was toen net zwanger. Door haar dood werden we met mijn vader een drie-eenheid.”
Vertrouwen
Voor Suzanne was het een schok om te horen wat Esmee was overkomen. “Ik kon het niet geloven. Ik kende dit gezin al, omdat we in dezelfde stad wonen. En nu maakten ze zoveel mee in korte tijd. Toen ik het telefoontje kreeg, wilde ik gelijk helpen. Je voelt meteen mee met haar kindje en de familie. Het was zo fijn dat ik er voor hen kon zijn. Het was heel mooi dat ze zoveel vertrouwen hadden in mij en dat ik rust kon brengen.”
Dag en nacht
“Dingen regelen. Dat is typisch Suzanne”, vertelt Laura. “Ze bracht ideeën aan en herinnerde ons aan allerlei dingen. Ze stond dag en nacht voor ons klaar. Zo kwam ze op haar vrije dag naar de condoleance-avond. Ze leidde alles in goede banen.” Suzanne: “Ik vind het fijn dat ik overal bij kon zijn. Honderden mensen kwamen langs om afscheid te nemen.”
Kleurrijk afscheid
Ook de uitvaart maakte indruk. “De belangstelling was overweldigend”, zegt Suzanne. Met collega’s had ze de aula versierd met zo’n driehonderd ballonnen. “Overal trosjes in allerlei kleuren. Het was een kleurrijk afscheid, precies zoals Esmee was. En voor haar zoontje was het een soort feestje en niet alleen maar verdrietig.” Laura: “We hebben zelfs een kinderliedje gedraaid dat ze altijd met hem zong. Iedereen klapte en danste mee. En Esmee kwam binnen op een hardcorenummer.” Suzanne: “Ja, ze kwam binnen met een knaller. Dat was prachtig.”
Open over afscheid
Door haar ervaringen vindt Laura het belangrijk om open te zijn over afscheid. “Als je jong bent, praat je er niet snel over. Veel mensen denken dat het leven pas stopt als je in de tachtig bent, maar het kan eerder gebeuren. Ik wil het bespreekbaar maken, want het is belangrijk om na te denken over je wensen. Je laat je naasten dan nooit met twijfels achter.”
Luchtig
“Door over je afscheid na te denken, geef je rust aan het leven”, zegt Suzanne. “Maar het kan lastig zijn om erover te praten. Je kunt het ook op een luchtige manier doen. Speel met een hapje en drankje een spelletje waarbij levensvragen centraal staan. Dan wordt er een zaadje geplant.”
Oprecht
Laura appt af en toe nog met Suzanne. “Ik vind het fijn dat ze vraagt hoe het met me gaat. Ze toont oprechte interesse.” Als vast gezicht vraagt Suzanne altijd aan families hoe het met ze gaat. “Ik vind het eervol dat ik in zo’n emotionele periode mag helpen. Als ze er nog een keer over willen praten, dan sta ik daarvoor open. En voor mezelf geeft het ook rust om te weten hoe het met ze gaat.”
Trots
Laura draagt haar familie altijd bij zich. “Ik heb een vlinder getatoeëerd. In de ene vleugel staat de vingerafdruk van mijn zus, de andere staat vol met bloemen. De vingerafdruk van mijn vader en moeder is verwerkt in een roos.” Als ze terugkijkt op het afscheid van Esmee, is er niets dat ze anders zou doen. “We hebben zo goed mogelijk gedaan wat we dachten dat goed was. En dat is het belangrijkste: doen wat goed voelt. Als Esmee ergens meekijkt, dan hoop ik dat ze trots is.”
'Ik voelde dat er iemand achter me
stond op wie ik kon leunen'
De vader van Amber overleed onverwachts, twee weken na zijn 75e verjaardag. “Hij ging slapen en werd niet meer wakker. Een prachtige dood, maar er had wel meer tijd tussen mogen zitten.” Haar moeder was 7 maanden eerder overleden, dus ineens was ze wees. Uitvaartverzorger Anouk hielp Amber om alles voor de uitvaart netjes te regelen.
‘Het is enorm fijn als iemand
met je meeleeft en meedenkt’
Raffaella verloor haar tante Mary. Ze had nog nooit een afscheid meegemaakt en wist niet waar ze moest beginnen. “Voor afscheid nemen bestaat geen handleiding. Je kunt het vormgeven op een manier die past bij de dierbare." Raffaella had veel aan de begeleiding van uitvaartverzorger Sandra. "Vanaf het eerste moment stond ze voor ons klaar."
'Ze was als een engel,
gestuurd door mijn vrouw'
Rob en zijn vrouw waren bijna 60 jaar samen, maar dan krijgt Meike kanker. “Ik was trots dat ik haar man mocht zijn. We hielden van dansen, ze had een sterke wil en stond altijd klaar voor anderen. Toen ze overleed was ik wel voorbereid, maar toch ook weer niet. Je kunt je op zoiets niet voorbereiden." Rob was verdoofd door verdriet, maar moest toch de uitvaart regelen. Gelukkig stond uitvaartverzorger Suzanne hem bij. "We konden haar op de gekste tijden bellen."
Monuta is
open over afscheid
Een afscheid met een goed gevoel. Voor íedereen. Dat is waar wij ons elke dag voor inzetten. Hoe we dat doen? We geloven in openheid en eerlijkheid over afscheid. Om onzekerheid en twijfels weg te nemen als je er niet meer bent. Openheid aan onze kant over hoe we werken en hoe een goed afscheid tot stand komt. Maar ook openheid aan jouw kant. We nodigen je dan ook uit om over jouw wensen na te denken en ze te bespreken, want dat helpt je dierbaren.
