Norbert verloor
zijn vrouw Mieke

Toen zijn vrouw Mieke (76) overleed, fietste Norbert (85) tot de uitvaart dagelijks naar haar toe. De 24-uurskamer was voor hem een waardevolle plek om in rust afscheid te nemen. “Ik vond het een waardig iets dat je daar met je vrouw alleen kon zijn.”

Norbert en Mieke waren meer dan 50 jaar getrouwd. “We hebben een geweldig leven gehad, een goede band met onze kinderen en kleinkinderen.” Toen Mieke kanker kreeg, zorgde Norbert jaren voor haar. “Achteraf besef je dat je mantelzorger bent geweest. Ik heb gedaan wat ik kon. De laatste dagen was ze in een hospice. We waren er tot het laatst bij.”

Na haar overlijden nam hun zoon het voortouw. “Ik liet alles over me heen komen. Ik was alleen maar met mijn verdriet bezig.” De kinderen regelden alles met uitvaartverzorger Nadya van Monuta. “Dat was rustgevend.” Nadya stelde de 24-uurskamer voor, waar nabestaanden met een eigen sleutel op elk moment naartoe kunnen. “Je kunt de ruimte persoonlijk inrichten, samenkomen en blijven zolang je wilt. Het is heel vrij.”

Intiem

“Ik vond het prettig dat Mieke daar werd opgebaard,” vertelt Norbert. “Ik ging erheen om nog met haar samen te zijn. Als ik er in mijn eentje was, dan was het een intiem moment. Ik praatte met haar of liet mijn verdriet toe.” Ook vrienden en familie namen daar afscheid. “Als ik tegenwoordig naar het urnengraf ga, kom ik erlangs. Het is een fijne herinnering.”

Ook komt hij Nadya nog weleens tegen op de begraafplaats. Ze maken dan altijd een praatje. “Nadya is geweldig. Ze was zeer meegaand, behulpzaam en begripvol. Ze was er van begin tot het eind.” Nadya: “Ik vind het heel mooi om zo’n compliment te krijgen. Dit werk doe je met je hart. Het is een eer.” 

Liefde

Het contact met de familie verliep vlot. “Het was een hele lieve en toegankelijke familie. Norbert was heel open over zijn verdriet. Hij sprak met veel liefde over zijn vrouw.” Tijdens de uitvaart waren er heel veel bloemen, weet Nadya nog. “Er zat ook een bloemenband rondom de kist waarin iedereen een bloem kon steken. Dat was prachtig.”

Afscheid

Mieke wilde niet over haar afscheid praten. “We mochten er niet over beginnen,” zegt Norbert. “Niemand wist wat zij wilde. De muziek kozen onze kinderen. Ik vraag me weleens af waarom we het gesprek niet zijn aangegaan. Ik had het er graag met haar over gehad.”

Nu denkt hij anders over afscheid. “Het is belangrijk om duidelijk te zijn over je wensen, want het leven houdt een keer op. Als je alles op papier zet, maak je het makkelijker voor de mensen om je heen.” Nadya is het met hem eens. “Het is een momentopname en je kunt het altijd weer aanpassen.” Norbert: “Je hoeft er niet eens over te praten. Mijn moeder had een map die ik moest pakken als het zover was. We konden zo alles overnemen.” Zelf heeft hij ook nagedacht over wat hij wil. “Dat schrijf ik nog op. Dat geeft rust.”

Gemis

Het gemis blijft groot. “Mieke was een geweldige vrouw. Ik kom haar overal in huis tegen. Elk laatje of kastje heeft zij ingericht. Mensen zeggen dat ik dingen anders moet neerzetten, maar dat wil ik niet. Het is ons huis.” Op een kastje heeft hij een plekje voor haar gemaakt. “Als ik langsloop, praat ik soms tegen haar. Er staan foto’s, een kaars en een klein deel van haar urn in de vorm van een vogeltje. Dat past in mijn toilettas. Als ik op reis ga, gaat Mieke met me mee.”