Rob verloor zijn
vrouw Meike
‘Ze was een engel,
gestuurd door mijn vrouw’
Met je geliefde terugblikken op de belangrijkste momenten in het leven. Dat wil Rob (72) iedereen meegeven. Meike was zijn grote liefde. Dat zag ook uitvaartverzorger Suzanne. “Ik voelde meteen dat ik in een hecht gezin was terechtgekomen. Waar verdriet en tranen zijn, is liefde geweest.”
Rob: “We hebben twee dochters en een zoon. We waren bijna zestig jaar samen en 48 jaar getrouwd. Ik was trots dat ik haar man mocht zijn. We hielden van dansen, ze had een sterke wil en stond altijd klaar voor anderen. Als Meike ergens binnenkwam, zag iedereen haar.”
Meike kreeg kanker. “Door experimentele medicijnen kregen we twee extra jaren. Dat was zo’n mooie tijd. Ze klaagde nooit en bleef positief. Ik wil dat iedereen weet hoe dapper en lief ze was.” Meike werd 72. “Toen ze er niet meer was, ging er vanbinnen iets kapot. Je bereidt je voor, maar je kunt je helemaal niet voorbereiden.”
Niets was
onmogelijk
Uitvaartverzorger Suzanne van Monuta komt het gezin helpen met de uitvaart. Rob noemt haar een engel die door zijn vrouw is gestuurd om hem te troosten. “Je verwacht iemand in een driedelig pak, maar toen ik de deur opendeed, leek het alsof er licht om haar heen hing. Ik werd er stil van.” Ook was hij verdoofd van verdriet. “Maar zij brak het ijs door te zeggen dat ze er was om ons te helpen. Ze was zo vriendelijk en open. Niets was onmogelijk. Ze haalde zoveel zorgen bij ons weg. We konden haar op de gekste tijden bellen. Ze stond altijd klaar.”
Suzanne: “Ik ben er om rust te brengen. Ik weet dat ik als vreemde binnenkom op het meest kwetsbare moment in een familie. Het is eervol om in zo'n periode van betekenis te zijn. Ik vind het heel mooi dat ik mensen in deze situatie mag begeleiden. Het brengt mij voldoening en dankbaarheid, maar ook rijkdom.”
Vriendschap voor het leven
Op de dag van de dienst voelde ze voor Rob als familie. “Tijdens de uitvaart stonden de kinderen bij de kist en achter mij driehonderd mensen, maar ik voelde me zo alleen. Tot ik opeens een arm om me heen voelde. Het was Suzanne. Ze bleef bij me. Dat was zo mooi.” De volgende dag belde ze om te vragen hoe het ging. “Ik wil weten hoe het met de nabestaanden gaat”, vertelt Suzanne. “En ik probeer ze iets mee te geven om verder te kunnen.”
Ze is dankbaar dat Rob alles zo goed heeft ervaren. “Dat geeft veel voldoening. We hebben een bijzondere band. Het is net alsof ik een derde dochter ben. We appen veel en zien elkaar regelmatig.” Volgens Rob hebben ze een vriendschap voor het leven opgebouwd.
Een vast en
vertrouwd gezicht
Voor Suzanne is het altijd belangrijk om oprechte aandacht te geven en een vast en vertrouwd gezicht te zijn in deze emotionele periode. “Dat persoonlijke contact maakt een wereld van verschil. Je moet er écht zijn. Niet omdat het je werk is, maar omdat je klaarstaat voor je medemens.”
Ze vindt haar werk de mooiste baan van de wereld. “Het is een roeping. Natuurlijk is afscheid nemen verdrietig, maar het is iets wat we allemaal gemeen hebben. Voor belangrijke gebeurtenissen zoals een bruiloft regel je van alles. Dat kan ook voor je uitvaart. Ik wil dat bespreekbaar maken. Het is een event dat bij je leven hoort.”
Koester de momenten
Rob bezoekt nog elke dag het graf van zijn vrouw. Hij had graag samen met haar teruggeblikt op hun leven. “Ik had bijvoorbeeld willen vragen wat ze van ons huwelijk vond. Maar het afscheid komt sneller dan je denkt. Daarom is het zo belangrijk om over de dood en het afscheid te praten. Koester de momenten. En zeg minstens één keer per week tegen je geliefde dat je van hem of haar houdt. Ik zal Meike nooit vergeten.”
'Ik voelde dat er iemand achter me
stond op wie ik kon leunen'
De vader van Amber overleed onverwachts, twee weken na zijn 75e verjaardag. “Hij ging slapen en werd niet meer wakker. Een prachtige dood, maar er had wel meer tijd tussen mogen zitten.” Haar moeder was 7 maanden eerder overleden, dus ineens was ze wees. Uitvaartverzorger Anouk hielp Amber om alles voor de uitvaart netjes te regelen.
‘Het is enorm fijn als iemand
met je meeleeft en meedenkt’
Raffaella verloor haar tante Mary. Ze had nog nooit een afscheid meegemaakt en wist niet waar ze moest beginnen. “Voor afscheid nemen bestaat geen handleiding. Je kunt het vormgeven op een manier die past bij de dierbare." Raffaella had veel aan de begeleiding van uitvaartverzorger Sandra. "Vanaf het eerste moment stond ze voor ons klaar."
‘Ze stond dag en nacht
voor ons klaar’
Toen Laura’s tweelingzus Esmee plotseling overleed, wist haar familie meteen wie hen moest begeleiden: uitvaartverzorger Suzanne. Zij was eerder bij het afscheid van hun moeder en was voor hen meer dan een uitvaartverzorger; een echte steunpilaar. Er ontstond een diepe band tussen de familie van Esmee en uitvaartverzorger Suzanne. "Ze toont oprechte interesse.”
Monuta is open
over afscheid
Een afscheid met een goed gevoel. Voor íedereen. Dat is waar wij ons elke dag voor inzetten. Hoe we dat doen? We geloven in openheid en eerlijkheid over afscheid. Om onzekerheid en twijfels weg te nemen als je er niet meer bent. Openheid aan onze kant over hoe we werken en hoe een goed afscheid tot stand komt. Maar ook openheid aan jouw kant. We nodigen je dan ook uit om over jouw wensen na te denken en ze te bespreken, want dat helpt je dierbaren.
