Het lijkt nog
zo ver weg
Als je jong bent, sta je niet echt stil bij het afscheid. Het lijkt allemaal zo weg, totdat het dat niet meer is. Yvonne (35) raakte voor haar dertigste in korte tijd haar schoonvader en schoonzus kwijt. Pas vanaf toen ging ze écht nadenken over haar eigen wensen.
Eerste keer
"De eerste keer dat er iemand overleed kan ik me nog heel goed herinneren. Mijn oma ging dood toen ik een jaar of vijf was. Dat vond niemand raar, want mijn oma was een echte ‘oma’. Met een bloemetjesjurk en een grijze krulletjes. Zolang ik me kon herinneren zat ze al in een verzorgingstehuis omdat ze MS had.
Haar afscheid was heel traditioneel, in een kerk met een mis en daarna een laatste groet op de begraafplaats. Met de hele familie gingen we naar het standaard feestzaaltje voor zachte bolletjes, witte kopjes met koffie en plakken cake."
Heel anders
"Zo ging dat vaker. Als opa’s of oma’s overleden, oudtantes en ooms. Dat was wat ik kende. Totdat de moeder van een vriendin op de middelbare school aan kanker overleed. Ik ging naar de uitvaart om mijn vriendin te steunen. Maar dit was een uitvaart zoals ik die nog nooit had meegemaakt. Haar moeder wilde geen bloemen en er was bier na de crematie. Voor het eerste merkte ik dat je ook het leven kon vieren, in plaats van alle aandacht op het verlies te vestigen."
Het afscheid van dichtbij
"Zeven jaar geleden overleed mijn schoonvader. Het was niet heel plotseling, maar er moest toch nog een hoop geregeld worden. Ik merkte dat mijn vriend het heel lastig vond om daarin keuzes te maken. Hij moest op 32-jarige leeftijd niet alleen het verlies van zijn vader verwerken, maar ook met de uitvaartverzorger en moeder kiezen welke kist, kaart en locatie hij wilde. Hij wilde zijn vader laten zien zoals hij was.
Daarom vroeg hij aan mij of ik de kaart wilde maken en video’s die we konden afspelen op de uitvaart. Ik ploegde door foto albums en herinneringen, zodat hij zich kon richten op zijn verdriet. Helaas overleed een klein halfjaar later ook de zus van mijn vriend. We gingen weer hetzelfde proces in, maar dan nu met onze nichtjes."
Eigen wensen
"Toen is het kwartje eigenlijk gevallen. Want pas als je er écht induikt kom je erachter hoe belangrijk het is dat je op een persoonlijke manier afscheid kan nemen. Bij mijn opa’s en oma’s in de kerk, met broodjes kaas en cake. Want dat was waar zij gelukkig van werden. Voor mijn schoonzus een feestje met haar favoriete muziek in een hotel, na de crematie. Ik heb door mijn leven heen het ene uiterste en het andere gezien, waardoor ik ook na ben gaan denken over wat ik zelf wil. Je bent eigenlijk nooit te jong om na te denken over je eigen afscheidswensen.
Wat dat dan is? Ik wil lekker buiten, vrienden rond een kampvuur. Ik heb al uitgezocht of dat allemaal kan. Mijn playlist staat al klaar en ik heb het financieel ook geregeld. Zelf hoop ik dat het nog heel ver weg is. Tot die tijd pas ik mijn wensen aan zodat ze bij mij passen. Wie weet wil ik over veertig jaar ook wel de kerk en de cake, maar ook dan laat ik het weten aan de mensen waar ik van hou. "
Het leven
vieren
Misschien heb je zelf al nagedacht over het afscheid en hoe je dit voor je ziet. Maar open zijn over afscheid stopt daar niet. Hoe oud je ook bent, je zult op verschillende manieren in aanraking komen met afscheid. Maak jij dit al bespreekbaar met de mensen om je heen? En weet je wat er eigenlijk allemaal mogelijk is aan uitvaartwensen? Lees hier meer over hoe je bijvoorbeeld het leven kunt vieren bij het afscheid.
Financiële rust voor
je nabestaanden
Wat voor uitvaart je ook kiest, er komen altijd kosten bij kijken. Wie die kosten precies betaalt hangt af van de situatie. Toch zijn er vaak nog misverstanden over waar de rekening precies naartoe gaat. Vaak komen deze kosten bij de nabestaanden terecht. Wil jij alvast zorgen voor financiële rust rondom jouw uitvaart? Bereken eenvoudig je premie en regel het vandaag nog.
Zo zijn we altijd
een beetje bij mama
Marian is pas 33 als ze overlijdt. Ze bleef altijd positief en optimistisch, zag de mooie kant van het leven en genoot van iedere zonsopgang. Maar uiteindelijk moeten Reef en Bo veel te jong afscheid van hun moeder nemen. Uitvaartverzorger Guido Steennis vertelt waarom natuurbegraven zo goed bij dit gezin past.
Open
einde
Ciana (32) staat nog vol in het leven, maar wil graag open zijn over afscheid en wat dat kost. Omdat ze zelf nog nooit een afscheid heeft moeten regelen, weet ze niet waar ze moet beginnen. Volg haar in haar zoektocht naar een persoonlijk afscheid.
Een kleurrijke
uitvaart
“Mara leefde haar leven om liefde te geven. Ze was een warme vrouw met een enorm groot hart. Eén ding is zeker: bij deze begrafenis past geen zwart.” Uitvaartverzorger André de Bruijn vertelt hoe hij een persoonlijke en kleurrijke uitvaart voor Mara mogelijk maakte. En hoe bloemen zoveel meer kunnen zijn dan een rouwboeket alleen.