10 jaar
na MH17
Ieder slachtoffer
dezelfde waardige aandacht
“Dat allereerste moment, toen de Last Post werd geblazen op een verder stil platform van Vliegbasis Eindhoven. En toen vervolgens na een minuut stilte de eerste kist uit het vliegtuig met MH17 slachtoffers werd gedragen. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik eraan terugdenk. Dat moment vergeet ik nóóit meer."
Eenheid en verbondenheid
Op 17 juli 2024 is het precies 10 jaar geleden dat vlucht MH17 neerstortte in Oekraïne. Er waren 298 mensen aan boord. Een week na de verschrikkelijke ramp werd duidelijk dat alle slachtoffers naar Nederland zouden worden gebracht voor identificatie. In 24 uur tijd moest de ceremonie voor hun thuiskomst voorbereid worden. Monuta ondersteunde Defensie bij het vormgeven hiervan. Hans Bleijerveld, directeur van het Expert Team Monuta, zorgde met een heel team collega’s dat alles tot in de puntjes geregeld was. Ondanks de tijdsdruk. “We voelden in die periode allemaal de saamhorigheid die ontstond. De massa’s mensen langs de snelweg zijn daar een indrukwekkend voorbeeld van. Met de ceremonie wilden we die gevoelens van eenheid en verbondenheid eer aandoen.”
Oefenen en timing
“Alle onderdelen van de ceremonie moesten dat gevoel van eenheid en verbondenheid te versterken. Ieder slachtoffer kreeg dezelfde waardige aandacht. Bij elke van de 10 thuiskomstceremonies stond een draagploeg van defensie klaar. Iedere kist werd plechtig naar buiten gedragen. De eerste dag naar een stoet van maar liefst 43 zwarte rouwauto’s. Voor die auto’s hadden we stad en land afgebeld. Want ze moesten állemaal zwart zijn. En hoe zorg je dat alle chauffeurs de deur van de auto op precies hetzelfde moment dicht laten vallen? De ochtend stond in het teken van oefenen. Ook het rijden in een lange stoet hebben we ’s ochtends geoefend, zodat de auto’s steeds dezelfde afstand hielden en het geen harmonica werd. Daarmee houd je die samenhang.”
Groot, maar toch ook teer
De specialisten van het Expert Team Monuta hebben veel ervaring met uitvaarten waar iets extra’s bij komt kijken. Bijvoorbeeld omdat er sprake is van protocol en ceremonieel of omdat er veel maatschappelijke aandacht voor een overlijden is. En tegelijkertijd draait het, net als bij iedere andere uitvaart, ook gewoon om mensen die een dierbare verloren zijn. Hans vertelt: “Tijdens de ceremonie en in de momenten eromheen stonden de families en naasten centraal. Het ging tenslotte om hún geliefden. Onze collega’s vingen hen samen met de mensen van Defensie op en waren na afloop aanwezig om hen te steunen. Zij hadden op het platform de beste zitplaatsen en de rouwauto’s reden vlak voor hen langs, zodat de overledenen even dichtbij waren.”
Professional maar ook mens
En toen was het moment daar dat het eerste slachtoffer naar buiten werd gedragen. “Ik stond op het platform, vlak voor de groep met nabestaanden. Je ziet en voelt hun emotie. Je wilt dan als professional dat alles zo verloopt zoals je hebt bedacht. En dat is gelukkig goed gelukt. Maar je staat er ook als mens en je voelt die emotie. En als het om zo’n omvangrijke en intense situatie gaat, dan vergeet je dat dus echt nooit meer.”
Foto's ©ANP