“Iemand die dicht bij je stond en er niet meer is, leeft voort in jou. In de manier waarop je denkt en praat. Als ik met mijn handen op mijn rug loop, dan ben ik net mijn opa. Als ik me dat realiseer, vind ik dat ook wel heel mooi. Ik denk dan weer even aan hem en aan wie hij was. Iemand is niet weg als hij er fysiek niet meer is.”

Zangeres DO hoopt dat haar nieuwe nummer ’Leef je in mij’ bij anderen warme herinneringen oproept aan geliefden die er niet meer zijn. En dat de muziek een lach op hun gezicht tovert. Ze schreef het liedje speciaal voor November 2 Remember. Over het vinden van troost na het verlies van een dierbare.

Bijzonder en respectvol

Haar inspiratie? Verhalen van mensen die een geliefde zijn verloren. “Ik vond het heel bijzonder dat ze zo open waren en hun verhaal met mij deelden. Dat deden ze op een hele mooie en respectvolle manier, met ook heel veel reflectie. Dat vond ik knap, want sommigen zijn best recent iemand verloren. Hun ervaringen nam ik mee tijdens het schrijven. Wel vond ik het belangrijk dat het lied voor iedereen herkenbaar kan zijn.”

Ze hoopt dat het nummer mensen raakt. “Muziek biedt mij ook troost. Toen ik 25 jaar was, verloor ik plotseling mijn beste vriend. Hij was ook mijn bandleider, producer, songwriter en pianist. Op heel veel gebieden was hij er opeens niet meer. Tien jaar lang hielden we met vrienden en familie een herdenkingsdienst. We vierden zijn leven en maakten samen muziek. Samenkomen en het delen van herinneringen bood troost. We hebben die jaren nodig gehad om het te verwerken. Ik vind het ook heel fijn als ik kan praten over iemand die er niet meer is.”

Lachen en huilen

DO vindt het heel mooi dat ze kan bijdragen aan November 2 Remember. “Ik kom in een levensfase waarin steeds meer mensen iemand verliezen. In de Nederlandse cultuur gaan we wat afstandelijk om met de dood. Ik denk dat mensen er iets aan kunnen hebben als het niet zo’n zwaarbeladen onderwerp is. Want er is één ding zeker in het leven: iedereen gaat dood. Het is juist mooi als we het bespreekbaar maken en niet blijven hangen in gemis en verdriet.”

Ze heeft al meerdere keren meegemaakt dat bij een afscheid van familieleden er niet alleen wordt gehuild. “We lachen dan ook. Lachen en huilen horen bij elkaar. Ik vind het fijn als je op de meest ellendige momenten ook met elkaar kunt lachen. Dat brengt lichtheid. Het zou mooi zijn als we, net als in andere culturen, meer het leven vieren.”

Ook zong ze heel vaak op een uitvaart. “Ik vind het heel speciaal dat ik dat kan doen, want je geeft de mensen een tastbare herinnering voor de rest van hun leven. De link tussen muziek en een herinnering is heel sterk. Als ik dat iemand kan geven, dan vind ik dat een prachtig cadeau.”