Een koninklijk
afscheid voor Jannie

“Veel mensen hebben een goed hart. Maar een écht hart van goud? Dat had Jannie Orsel. Haar koninklijke afscheid was haar meer dan gegund en zal ik niet snel vergeten.” Uitvaartverzorger Harries Bakker vertelt over de bijzondere uitvaart van Jannie Orsel. Zij overleed op haar 59e aan de gevolgen van de longziekte COPD.  

Als iedereen een klein beetje zoals Jannie zou zijn, zou de wereld er een stuk mooier uitzien. Daar ben ik heilig van overtuigd. Jannie bruiste van de positieve energie en zette zich jarenlang in voor minima in Oost-Groningen. Met hart en ziel. 

Als een ander het minder heeft, dan help je 

Het is nog vroeg in de ochtend als ik de kinderen van Jannie ontmoet om haar uitvaart te bespreken. Haar zoon Harm Kuiper vertelt mij meer over zijn moeder – of moeke, zoals hij haar liefdevol noemt: “  Moeke kon niet tegen onrecht en armoede. Zelf had ze het als kind ook niet breed, verre van dat zelfs. Anderen helpen, weer op weg helpen: dat was haar drijfveer.” Hij voegt hieraan toe: “Zo is ze opgevoed. Je moet voor elkaar zorgen. Als een ander het minder heeft, dan help je. Dat was voor haar vanzelfsprekend.” 
 

En dat deed Jannie dan ook

Dat deed ze onder andere via haar stichting Eerste Hulp. Jarenlang helpt ze zo mensen die tussen wal en schil dreigen te raken of die niet of nauwelijks kunnen rondkomen. Niet alleen met boodschappen, maar ook met kleding, speelgoed en zelfs meubels. Harm: “Iedereen kon altijd bij haar terecht, dag en nacht. Ze gaf haar laatste boodschappen nog weg als iemand het nodig had.” 

Ik vind het zo mooi en bijzonder om dit te horen
Gelukkig heeft Jannie een hele goede uitvaartverzekering én ze had het laatste wensenboekje  ingevuld. Dat had ze voor zichzelf bewaard, op papier. Ook had ze haar wensen met haar kinderen gedeeld. Daar was ze heel open over. Dat is voor mij natuurlijk ontzettend fijn, want dit helpt enorm om een persoonlijk afscheid mogelijk te maken op zo’n moeilijk moment.  
 

Wat een uitdaging!

Ik geef toe, als haar kinderen mij vertellen wat haar laatste wens is, is mijn eerste reactie: wat een  uitdaging! Ze wil namelijk heel graag in een witte koets met vier paarden ervoor haar laatste rit maken. Van het uitvaartcentrum in Oude Pekela naar het crematorium in Winschoten. ‘Waar vind ik een witte koets met maar liefst vier paarden?’, denk ik lichtelijk verontrust. Maar ik vind het vooral een prachtige wens. Jannie is een vrouw van eenvoudige komaf, maar ze verdient de meest koninklijke uitvaart. Ik ga direct aan de slag. 

Ik voel een gezonde spanning
Natuurlijk hoop ik dat alles goed gaat op de dag van de uitvaart. Gelukkig hoef ik me geen zorgen te maken. Vele mensen die Jannie en haar vrijwilligers ooit geholpen hebben, zijn naar het uitvaartcentrum gekomen. Ze vormen een erehaag als de witte rouwkoets stapvoets met daarop de kist voorbijkomt. Vier imposante Friese paarden trekken de koets. Ze dragen witte gewaden met een koninklijke, witte pluim op hun hoofd. Ook de menner is helemaal in stijl gekleed. Een prachtig gezicht.

Maar ik ben vooral trots, op Jannie
Alle puzzelstukjes passen die dag perfect in elkaar. Daar ben ik best wel een beetje trots op. Maar het meest trots ben ik op Jannie. Rust zacht.