Na afloop kan iedereen
lekker een Indisch hapje eten

Sylvia van der Meis-Strauss is 76 lentes jong. Ze is 54 jaar getrouwd en heeft samen met haar man 2 zonen en 5 kleinkinderen. Ze is jarenlang vrijwilliger geweest in een hospice en nu nog in een verzorgingshuis. “Ik ben een echt ‘mensenmens’. Als enig kind koester ik mijn familie enorm, daarnaast vind ik het in deze fase van mijn leven mooi om er echt te kunnen zijn voor mensen en bij iemands laatste reis te mogen zijn.” Sylvia van der Meis-Strauss is open over haar afscheid.

“Ik wil nog heel lang leven, maar op een gegeven moment is het toch echt klaar hier. En dan wil ik heel graag een mooi afscheid. Als een mooie herinnering voor vooral mijn kinderen en kleinkinderen. Rouwen mag. Dat moet zelfs. Want natuurlijk is een overlijden heel verdrietig. Maar voor mijn nabestaanden gaat het leven gewoon door. Ik vind het daarom heel belangrijk dat ze straks denken: ‘Ja, zo was mama, oma of omi’.”

Ik heb in een boekje opgeschreven wat ik wil

“Ik heb mijn wensen besproken met mijn kinderen, maar ze willen het nog niet direct onder ogen zien. Daarom heb ik alles opgeschreven in een boekje. Zodat ze daar straks niet zelf over na hoeven denken. Toen eerst mijn vader en later mijn moeder overleed, had ik geen idee wat hun wensen waren. Dat is moeilijk. Dat wil ik graag voorkomen voor mijn kinderen.”

Als het maar waardig en respectvol is

“Ik wil bijvoorbeeld graag een eenvoudige en rustige uitvaart. Ik heb muziek uitgekozen die ik heel mooi vind. En ik heb opgeschreven van welke bloemen ik hou. Verder mag het best heel sober zijn. Ik dacht eerst altijd dat ik een grijze auto en een witte kist wilde. Maar dat hoeft allemaal niet. Als het maar waardig en respectvol is. Ik ben ook al bij het uitvaartcentrum geweest, hier in Sliedrecht. Dat is zo gezellig en warm. Daar ga ik ook mijn uitvaart regelen.”

Ik heb het begin van een speech gemaakt

“Mijn afscheidsbrief. Daarin schrijf ik onder andere: ‘Wees niet verdrietig, ik hou van jullie. Ik heb een mooi leven gehad, herinner mij zoals ik was, zoals ik ben. Met mijn gebreken, in goede en slechte tijden.’ Die verschillende kanten hebben we allemaal tenslotte. Ik wil heel graag dat iemand mijn afscheidsbrief voorleest. Als mijn kinderen het zelf niet kunnen, dan mag iemand anders het doen. Als het maar uit het hart komt.”

Ik wil graag gecremeerd worden

“Ik geloof dat het overlijden is als een jasje dat je uittrekt. Ik ben ook wel wat spiritueel ingesteld. De ziel gaat verder, maar het lichaam doet zijn of haar jasje uit op deze aarde. Dat is voor mij ook goed. Als je jong bent wil je van alles meemaken. Maar op een gegeven moment kan je ook botsen met je eigen ‘ik’.”

Wie ben ik? Wat doe ik hier?

“Die fase ging ik ook door. Dat was een zware tijd. Vroeger zocht ik de schuld altijd bij mezelf. Maar na hulp gezocht te hebben, realiseerde ik mij: ik ben wie ik ben. Met mijn gebreken en kwaliteiten. Als je ouder wordt leer je heel veel, maar het halve werk is om dit ook te accepteren. Leren van jezelf te houden. Daar ben ik nu. Daarom hoeft het strakjes ook niet zo zwaar te zijn. Ik ben gelukkig nog niet zo ver, maar dat hoop ik dan.”

Mijn haar netjes, lipstick, nagels gelakt

“Als er mensen zijn die nog graag afscheid willen nemen van mij, dan wil ik dat ze mij zien zoals ik was. Mijn haar netjes, wat make-up, lipstick en mijn nagels gelakt. Als mijn kleinkinderen iets mee willen geven op mijn reis, zou ik dat fijn vinden.” 

Het mag ook best wel een feestje zijn

“Na de plechtigheid wil ik graag dat iedereen een toast uitbrengt. Op mijn reis, op het leven. Met een glas witte of rode wijn - of iets anders natuurlijk - en een lekker Indisch hapje erbij. Daarbij speelt dan een gezellig muziekje, zoals Island in the Stream van Dolly Parton & Kenny Rogers. Ik ga op reis, dus het mag ook best wel een feestje zijn. Zodat daarna iedereen naar huis gaat met mooie herinneringen aan deze toch wel moeilijke dag. Terwijl verdriet er zeker mag zijn. Mijn laatste wens is dat mijn geliefden mijn as uitstrooien over het water. Zodat ik met de stroom mee mag gaan in de zee."