Ons pap hield
wel van een pilske

“Overal om me heen zie ik kunst. Grote foto's, kleurrijke schilderijen, er staan zelfs verschillende sculpturen in de woonkamer. Dit is een kunstzinnig gezin, denk ik direct.” Guido Steennis, uitvaartverzorger bij Monuta, vertelt over de Brabantse uitvaart van meneer Donkers en hoe de familie het afscheid écht persoonlijk wist te maken. 

Als ik aan tafel zit met de echtgenote en de drie zoons, blijkt al snel dat vader beeldend kunstenaar was. Een echte vrijdenker. Ze laten me nog wat meer foto’s zien van zijn werk. Hij was een ware kunstenaar in zijn geliefde Den Bosch. 

Zijn lust en zijn leven

Naast de kunst, was ook zijn camper zijn lust en zijn leven. “Zijn vrijheid, dat had hij soms echt even nodig”, voegt zijn vrouw hieraan toe. Ik zeg direct: “Nou, dan brengen we hem gewoon met de camper naar het crematorium!” Helaas blijkt dat later toch op wat praktische bezwaren te stuiten, want de uitvaartkist kan de draai naar binnen net niet maken. En om de kist nou achterin de camper - in de ‘garage’ - te zetten, vinden we toch niet zo’n goed idee. Maar de toon is wel gezet voor een écht persoonlijk afscheid. 
 

Oeteldonks clubke 

En daarbij mag natuurlijk de carnaval niet ontbreken. Want zeg je Den Bosch, dan zeg je Oeteldonk! Anton was al 40 jaar als muzikant lid van een ‘clubke’ en een van de zoons speelt nog steeds bij ditzelfde clubke. Dus we zorgen er uiteraard voor dat in de aula rond de baar straks ruimte is om daar met de volledige vereniging te kunnen spelen. “Dat zou Anton prachtig vinden!”, is iedereen het er direct over eens. 

Bitterballetje erbij

Bij live muziek van de carnavalsvereniging hoort een borrel. “Want ons pap hield wel van een pilske!”, zegt een van de zoons direct. “Bitterballetje ernaast, wat worst en kaas.” “Maar dan wel zijn lievelingsworst en zijn favoriete kaas”, voegt de andere zoon er meteen aan toe. Ik vraag of de familie misschien ook bloemen wil. Die keuze is direct duidelijk. “Nee, niet dat ons pap daar niet van hield, maar dat vond hij zonde. In zijn laatste dagen liet hij ons weten dat hij in plaats van bloemen heel graag een collecte voor het goede doel wilde.” Wat een mooi idee. 
 

Prachtige kunst

De keuze voor de uitvaartkist is minder snel gemaakt. “We willen eigenlijk iets wat écht bij ons pap past.” Uiteindelijk kiezen we voor een mooie kist van blank hout. In de dagen voor het afscheid gaat de hele club kinderen, kleinkinderen en een bevriend kunstenaar met verschillende attributen naar de rouwkamer waar Anton ligt opgebaard. Ze hebben de sleutel en kunnen hier op ieder moment terecht. Met elkaar versieren ze de kist met prachtige tekeningen en persoonlijke teksten - met als resultaat een hele bijzondere ‘kunstkist’.

Bijzondere afsluiting

Aan het einde van de dienst sluiten de muzikanten af met het favoriete carnavalslied van het clubke: het Gloria in Excelsis Deo. Op het carnavaleske, opzwepende hoogtepunt van het stuk zie ik iedereen meedeinen en in gedachte zakken, zakken, zakken en … weer opspringen! Net zoals zij ontelbare keren deden tijdens de carnaval met Anton in hun midden. 

Na afloop loopt iedereen met een hele grote glimlach de aula uit. Op weg naar bier, bitterballen, worst en kaas. Hoe mooi had Anton dit gevonden! Dit geeft mij nog eens de bevestiging dat een bijzondere uitvaart niet duur hoeft te zijn. Dat een persoonlijke uitvaart in de kleine dingen zit. Ik weet zeker dat de familie dit afscheid altijd in hun hart zal bewaren. Net als ik.