Wat heeft
Noah gelééfd
Soms maak je een uitvaart mee waarvan je direct weet: deze vergeet ik nooit meer. Dat voelde ik toen ik Sabine en Danny voor het eerst ontmoette. Ik wist direct: “dit wordt een bijzondere uitvaart.” Uitvaartverzorger Esmeralda Kiès-Ovaa vertelt over de bijzondere uitvaart van baby Noah Blijleven die zij samen met uitvaartverzorger en -fotograaf Dasha Elfring verzorgde.
Noah was een hartekindje. Zijn start was goed en wat heeft hij gelééfd. Dat is mij direct duidelijk als ik het jonge stel spreek over hun wensen voor het afscheid. De eerste drie maanden van zijn leven hebben zijn moeder Sabine en vader Danny met hem gelachen, gevochten, gehoopt en daadwerkelijk ieder moment met elkaar opgezogen.
Als Noah - uiteindelijk toch nog onverwacht snel - overlijdt, zijn zijn ouders vastberaden uit het afscheid net zo veel liefde te halen als zij uit het leven met Noah hebben gehaald. Mijn collega Dasha en ik krijgen direct alle ruimte om hen hierin te ondersteunen. En wij zijn net zo vastbesloten om dit mogelijk te maken.
Op een bedje van mos
Ze nemen Noah uit het ziekenhuis mee naar huis om hem thuis op te baren. We laten speciaal voor hem een prachtig organisch kistje van Loop Biotech ‘groeien’ van paddenstoelen, de allereerste babycocoon die zij maakten. Zo bijzonder, het kistje is nog mooier dan we allemaal dachten.
Op de dag van de uitvaart, vroeg in de ochtend, maakt Danny het mos een heel klein beetje vochtig en bestrooit het zorgvuldig met bloemzaadjes. Daarna leggen ze samen hun kleine zoon liefdevol in de babycocoon, op het bedje van mos en bloemzaadjes. Noah, zo mooi, zo klein, verrijkt het mos als een natuurlijk engeltje.
Kan dat wel, zo vroeg?
Om 8.58 uur, precies op hetzelfde tijdstip dat Noah overleed, sluiten Danny en Sabine zijn minikistje. Sabine vroeg mij nog: ‘kan dat wel, zo vroeg, precies op die tijd?’ Natuurlijk kan dat, verzekerde ik haar, daar zorgen we voor.
Samen strikken ze het kistje dicht met jute linten. Het is zó’n mooi moment. Heel intiem, maar ook gewoon echt, zo vanuit het hart. Ik voel me vereerd dat ik hierbij mag zijn en ik weet zeker dat ik dit beeld nooit zal vergeten. Dasha staat naast me en maakt een paar foto’s van dit moment. Ze kijkt me aan en we hoeven niets te zeggen. Kippenvel.
Hoe sterk kun je zijn?
Ik zie Danny en Sabine die dag niet alleen met hun eigen verdriet knokken, maar ik zie ze ook veel mensen moed inspreken. Ze lachen, huilen en geven alle emoties volop de ruimte. Zonder schaamte en zo doorvoeld. We proosten met elkaar op het leven. Sabine en Danny duiken er met heel hun hart in, wij mogen hier invulling aan geven. Hoe mooi is dat? Ik besef mij op zulke momenten weer hoe bijzonder mijn werk is. En op zeldzame momenten als deze, goud waard.
Iedere dag even naar Noah
Ik leg nog snel twee zachte kussentjes naast het grafje voordat we de ouders alleen laten voor het laatste moment. Daar kunnen ze dan op zitten met hun knieën als ze samen de babycocoon in het grafje leggen. Later zal Sabine me vertellen dat ze nog altijd iedere dag naar het graf gaan. En toen ze een keer een weekje op vakantie waren, is iemand anders iedere dag even voor ze gaan kijken bij Noah.
Noah heeft ons allemaal nieuw leven gegeven. Ik weet zeker dat op zijn grafje straks de mooiste bloemen bloeien.
Noah
ons liefste vriendje
Vanaf week tien van mijn zwangerschap kwamen Danny en ik terecht in een rollercoaster. Het overkwam ons. Onze ergste nachtmerrie werd werkelijkheid.
Noah werd geboren met een aangeboren hartafwijking. Het was überhaupt de vraag of hij het zou halen. Maar het allermooiste cadeau van de geplande keizersnede bij 39 weken gebeurde toch, een moment samen. Het operatieteam stond al klaar om hem eventueel direct te opereren, maar dat was uiteindelijk niet nodig. Boven verwachting deed hij het goed.
Vanaf dag één toverde hij een glimlach op iedereens gezicht
Soms leek het alsof hij de tijd voor ons wilde inhalen. Voor ons was het belangrijk om iedere dag vast te leggen. Altijd met de vraag: ‘wat als’. We zijn dankbaar voor zoveel beeldmateriaal en de tijd met ons liefste vriendje.
Zijn laatste brabbeltje en lach hebben we opgenomen
Noah kreeg het rhinovirus en moest toch eerder geopereerd worden dan verwacht. Na de operatie kreeg Noah een flinke dip. We waren bang dat we hem al kwijt waren, maar hij vocht er weer voor. Een paar dagen later belde het kinderziekenhuis dat het niet goed ging met onze zoon. Nog geen tien minuten nadat we de IC opliepen, vertelden ze ons dat ze hem aan het reanimeren waren. Onze wereld zakte letterlijk onder onze voeten vandaan.
Noah is 13 weken en 5 dagen oud geworden
Na een reanimatie van 22 minuten vertelden ze ons dat het niet was gelukt. Hij deed zijn laatste adem in mijn armen. Met zoveel pijn en verdriet gingen we naar huis en alles wat we zo ver hadden geparkeerd moest nu geregeld worden … De begrafenis.
Met zoveel liefde en passie
Daar kwam Monuta aan te pas. We ontvingen de liefste dames die we maar konden wensen met open armen in ons huis. Aan alles merkten we dat Esmeralda en Dasha zoveel passie en liefde hebben voor dit vak. Iedere dag kwamen ze even kijken hoe het met Noah ging. Waren ze er voor hem, maar ook voor ons. Ze wilden zoveel mogelijk bij ons uit handen nemen. We werden gehoord en over alles werd nagedacht!
en de uitvaart voor je liefste kindje moet regelen?
‘Het lijkt net of de maan schijnt’
Ze namen de tijd voor ons en dat vonden wij heel belangrijk. Daardoor hebben wij de mooiste uitvaart kunnen regelen. Bij het uitzoeken van zijn plekje op de sterrenheuvel scheen precies de zon door de bomen waar hij is begraven. Ik zei tegen Danny, het lijkt net of de maan schijnt. Hij zei, ja, dat is de maan van Manuel, dat is zijn tweede naam. Alsof het zo had moeten zijn. Tranen rolden over mijn wangen.
Over alles was nagedacht
Een dag voor de uitvaart ben ik in de kuil gaan zitten. En heb ik de ruimte gevuld met liefde. Als Noah zou kunnen lopen, willen we graag ons partnerschap omzetten in een huwelijk. En zo leek de dag van de uitvaart, op een huwelijk. Iedereen in het wit en beige omdat aardetinten onze kleuren zijn. Zelfs over de auto hadden de dames van Monuta nagedacht. Niet in een zwarte lijkwagen, maar in de witte auto van Dasha.
Daar gingen we dan … naar je laatste rustplaats, vriendje.
Er werden foto`s gemaakt vanaf dag één tot de laatste dag. We zijn deze lieve dames zo dankbaar. Want het begraven van iemand, daar is veel liefde tijd voor nodig. En dat maakte het heel bijzonder. Daar gingen we dan en alles in mijn lichaam zei: ik wil dit niet! Papa en mama willen jou dicht bij ons houden. Wetende dat dat niet meer kan, breekt ons hart. De zon scheen, de vlinders fladderden en met lood in onze schoenen brachten we Noah door de erehaag naar zijn laatste rustplaats. Iedereen klapte voor hem! Voor hoe hard hij had gevochten om bij ons te mogen blijven.
Op een bedje van mos
Noah is begraven in de allereerste babycocoon van loop biotech. De cocoon is gemaakt van natuurlijke materialen. Hij ligt op een bedje van mos en is omringd met bloemzaadjes. Het voelt zacht en aaibaar en dat maakt het zo bijzonder. Niet zo hard en kil voor een baby. Zo is hij straks één met de natuur en is ons liefste vriendje weer tastbaar. Zien we hem in bloemen, het gras en zoveel meer.
We hebben geproost op zijn liefde en we vierden het leven
Toen iedereen weg was, hebben we Noah met onze families zelf begraven. Iedereen een schepje aarde. Dit moment greep mij naar de keel. Hem nooit meer kunnen zien, niet meer kunnen vasthouden. Ik mis hem, iedereen mist hem. Voor ons staat de tijd stil.
En voor iedereen die ons verhaal leest: vier de dag met een lach en een traan. Want wanneer het liefde is, verdient die liefde de allermooiste uitvaart.
