Sanne verloor
haar moeder Antoinet

Leuke vakanties, mooie wandelingen door de natuur, gek doen, knuffelen, lachen en huilen. Sanne (35) heeft zoveel mooie herinneringen aan haar moeder dat ze niet één specifiek moment kan noemen. Maar wel de belangrijkste levensles die haar moeder haar meegaf: altijd jezelf zijn. “Zij leerde me dat je moet doen wat je gelukkig maakt. Dat geef ik nu weer door aan mijn eigen kinderen.”

Haar moeder groeide op in een streng katholiek gezin. “Ze viel op vrouwen, maar dat was destijds een groot taboe. Daarom trouwde ze toch met mijn vader. Ze konden samen geen kinderen krijgen. Op de dag dat ik werd geboren, vlogen ze naar Sri Lanka om mij te adopteren. Ik was twee dagen oud toen ze me voor het eerst in hun armen hielden. Toen ik zeven was, gingen mijn ouders uit elkaar. Vanaf dat moment volgde mijn moeder haar hart en kreeg relaties met vrouwen. Ik vond dat niet raar. Het was juist mooi om te zien dat ze op latere leeftijd nog de liefde vond. Zij heeft er lang over gedaan om haar eigen pad te kunnen volgen.”

In 2017 kreeg haar moeder te horen dat ze uitgezaaide alvleesklierkanker had. Na negen maanden koos ze voor euthanasie, zodat ze op een waardige manier afscheid kon nemen. “Voor mij begon het afscheid al toen ze ziek werd. We leefden er samen naartoe.” Antoinet werd 69 jaar.
 

Voor het herinneringslied Dansen In Gedachten, speciaal geschreven voor November 2 Remember, vertelde Sanne aan singer-songwriter Niels Geusebroek over de mooie momenten die ze samen met haar moeder deelde. Zo gingen ze vaak naar de dierentuin. “Dat was ons ding. Als biologiedocent hield mijn moeder van de natuur. We zijn ook weleens samen op vakantie geweest. Dat zijn mijn mooiste herinneringen.” Ook ging ze met haar ouders naar Sri Lanka. “Ik was altijd al nieuwsgierig naar mijn roots, dus dat was een heel bijzondere reis. Ik heb geen behoefte gehad om mijn biologische moeder te zoeken, want ik heb al een moeder. Het gevoel van geliefd zijn heb ik altijd gekend. Ze was er altijd voor me, zonder dat ik daaraan hoefde te twijfelen. De liefde tussen een moeder en kind is onvoorwaardelijk.” 

Elke keer als ze Dansen In Gedachten hoort, denkt ze aan haar moeder. “Het is heel bijzonder om haar op deze manier te eren. Ik laat het lied ook aan mijn eigen kinderen horen. Het is een mooie herinnering aan de oma die zij niet hebben gekend.” Daarnaast denkt ze aan haar moeder als ze een vlinder of een roodborstje ziet. “Ze noemde mij altijd haar vlindertje. Ik heb zelfs tatoeages van vlinders. Ze hield niet van tattoos, maar deze vond ze toch heel mooi. Na haar overlijden heb ik een roodborstje laten tatoeëren, omdat ze van vogels hield. Als ik er eentje zie, heb ik het gevoel dat ze er even is. Net als veel anderen heb ik dat ook met vlinders. Het is misschien wat je zelf wil zien, maar het biedt toch een beetje troost.” 
Wat Sanne het meest mist? “Dat ik niet meer even kind kan zijn en haar om advies kan vragen. En kon ik maar vertellen dat ik moeder ben geworden en met haar en mijn kinderen op pad gaan. Ik had haar zo graag als oma gezien.”