Zo zijn wij altijd een
beetje bij mama

Marian bleef altijd positief en optimistisch, zag de mooie kant van het leven en genoot van iedere zonsopgang. Maar uiteindelijk moeten Reef en Bo veel te jong afscheid van hun moeder nemen. Uitvaartverzorger Guido Steennis vertelt waarom natuurbegraven zo goed bij dit gezin past.  

“Ik wil graag begraven worden,” drukt Marian mij op het hart als ik haar spreek voor haar overlijden, “dan hebben Leo en de kinderen een plekje om naartoe te gaan.” “Maar,” voegt ze er vastberaden aan toe, “Ik wil Leo niet opzadelen met het onderhouden van mijn graf.” 
 

Ik hoef niet lang na te denken om het jonge echtpaar advies te geven. 

“Wat dacht je van natuurbegraven?”, vraag ik. “Jullie kunnen zelf een bijzondere plek op een natuurbegraafplaats kiezen. Daar kunnen Leo en de kinderen dan altijd naar toe gaan.” Marian is zichtbaar opgelucht over dit idee van een duurzame uitvaart. Zo kan ze haar gezin achterlaten op een manier die echt bij hun past. 

Marian is nog maar 33 als ze uiteindelijk overlijdt. 

Ze wordt thuis opgebaard, op een baarplank met een linnen wade in een warme, lichte kleur. Het is een prachtig voorbeeld van een ecologische grafkist. Op de dag van het afscheid sluiten Leo en de kinderen de wade. Opa en oma en de meest dierbare vrienden zijn er ook bij. Het is een verdrietig moment, maar tegelijk ook heel intiem en warm: het is goed zo, mama mag rusten. 

Bo en Reef omringen hun moeder met een krans van veldbloemen. 

Het ziet er prachtig uit en de kinderen zijn trots op hun werk. Na het afscheid in de ceremonieruimte van de begraafplaats dragen de vrienden en familie Marian op een loopkoets naar haar plekje op de natuurbegraafplaats. Op een open plek in het bos, in de zon. “Dit is mama’s boskamer, hé papa”, zegt Reef zachtjes als hij de hand van zijn vader zoekt. 

Ik ga een paar weken later nog even langs bij Leo en de kinderen.

“We zijn zo blij met de manier waarop we afscheid konden nemen”, drukt Leo mij op het hart. “Het graf is ons plekje geworden om op zondagmiddag even langs te gaan. We hebben er zelfs al een keer gepicknickt bij mooi weer!

Wat een mooie manier om een duurzame uitvaart vorm te geven.

De cirkel is helemaal rond als Leo mij de week erop belt: “We hebben gister een boomschijf bij het graf geplaatst, met Marian’s naam erop.” 

Deze schijf zal op den duur, net als de biologisch afbreekbare grafkist, volledig opgaan in de natuur. Maar de onvoorwaardelijke liefde binnen dit gezin zal voor altijd blijven bestaan.