Gedichten bij overlijden
door dementie
Met onze handige checklist weet u precies waar u allemaal rekening mee moet houden.
Wanneer iemand met dementie overlijdt, is dit vaak iets dat men al een tijd aan zag komen. De nabestaanden wisten dat de strijd tegen de ziekte ooit zou stoppen. Maar gedurende de maanden of jaren voor het overlijden, was er vaak al veel verdriet. We kunnen zelfs spreken over een soort van rouwperiode. Rouw voor het leven dat zo anders is geworden. Rouw voor die persoon die er niet meer helemaal is.
Om het verdriet van deze periode te verwerken, boven op het verdriet van het overlijden, vinden veel nabestaanden het fijn om een gedicht of tekst voor te lezen tijdens de uitvaart of een speciale ceremonie.
Het vinden van de juiste woorden kan echter moeilijk zijn, vooral in zo’n lastige periode. Daarom heeft Monuta een aantal mooie gedichten en teksten verzameld. Wellicht herken je je gevoelens in deze teksten, of vind je hierdoor de inspiratie om zelf iets moois en persoonlijks te schrijven.
Gedichten bij overlijden van iemand met dementie
Ik heb het eerst niet willen zien,
Ik kon het niet geloven.
Maar langzaam zag ik het begrip, diep in je ogen doven.
Ofschoon je nog steeds bij ons was, had jij ons al verlaten.
De dag kwam langzaam dichterbij, dat ik niet meer met je kon praten.
Het brak m'n hart je zo te zien, zo langzaam afgegleden.
Je geest die eens zo helder was, leefde slechts in 't verleden.
Daar, in je eigen wereldje, kon ik je niet bereiken.
Ik kon je taal niet meer verstaan, alleen maar naar je kijken.
Bedankt voor alles wat je deed, in al die andere jaren.
Ik zal je zoals je vroeger was, diep in mijn hart bewaren.
- Hennie Gerrits-Brink
bron: suitbertusparochie.nl
Weg
Zijn wij onderweg naar ‘iets’
of is het maar een reis naar ‘niets’
leven tussen vreugd’ en pijn
zou dat werkelijk leven zijn?
Is het leven…zomaar leven
of een deel van ‘t grote plan
soms kom je iets eeuwigs tegen
en héél even denk je dan:
dat het licht weer op kan stralen
uit een diepe duisternis
en dat leven wordt geboren
uit wat al gestorven is.
- Toon Hermans
bron: suitbertusparochie.nl
Verloren lopen in jezelf
zoveel dingen weten
maar ze niet kunnen uitspreken
gedachten die in een doolhof lopen
en duidelijkheid het enige is waar je kan op hopen
Woorden die verdwijnen nog voor je ze kan zeggen
terwijl je in je hoofd zoveel weet uit te leggen
Telkens opnieuw die draaimolen die niet te stoppen is
En je zo dikwijls afvragen wat is er nu toch mis
verlopen lopen in jezelf
weten wie je bent, maar het niet kunnen uitleggen...
- Natascha Heremans
bron: memori.nl
Je blijft met lege handen achter,
je zou zo graag nog willen zorgen,
de tijd van waken en van wachten
is voorbij en elke morgen
brengt nu een lege dag vol pijn.
Er rest alleen herinnering
aan liefde-zorgend bij haar zijn.
In de leegte staat haar naam geschreven
komt alle goeds naar boven drijven.
Het allerliefste van haar leven
zal altijd in ons midden blijven:
een dierbaar mensenkind dat in haar eenvoud
zo vol betekenis kon zijn
gaf aan ons leven zin en inhoud.
bron: suitbertusparochie.nl
Afscheid van buiten
Eerst kon je niet meer alleen lopen.
Je kwam met de stok die je horen kon buiten.
Een hele stap.
Toen was er een rolstoel nodig.
Je wilde je niet laten buitensluiten.
Je kwam nog eens de trap op.
Om mij te bezoeken.
Toen kwam je nog maar kort buiten.
Buiten gedragen door de ambulancebroeders.
Jij die zo'n buitenmens was.
Jij die zo hield van buiten in de tuin.
Je zat nog één keer in de zon.
Je voelde het felle licht van die namiddagzon.
Daarna had je nog die hoop, die wens.
Je wilde nog één keer naar buiten.
Je bracht het steeds weer ter sprake.
We wilden wel, maar zagen dat het niet meer ging.
Een laatste keer vroeg je het nog aan de dokter.
Ook hij zag het niet meer.
Toen wist je dat je niet meer buiten zou komen.
Binnen, beperkt tot je ziekbed, nam je ook afscheid van buiten.
Toen je weer naar buiten werd gedragen,
was de zon wit en was alles zo stil.
De stilte groette jou.
Buiten nam afscheid van jou.
bron: hhjj.nl
Krachtiger dan de dood
Het is nog niet te begrijpen:
je stem niet meer te zullen horen,
jou niet meer naast me te vinden,
bij 't wakker worden
je gezicht niet meer te zullen zien.
Het is nog niet te begrijpen:
als anderen al weer doorleven,
als bijna niemand nog je naam noemt,
zal ik jouw stem nog horen in mij,
zal ik naar je verlangen
bij het wakker worden van mijn verdriet.
Het is nog niet te begrijpen:
afscheid van jou te moeten nemen,
het klinkt zo koud en onherroepelijk,
je zult altijd bij me blijven.
Ik zal mijn verdriet niet koesteren,
maar jou 'n warme plek blijven geven
diep in mij.
Jij was mijn geborgenheid
mijn tegenwicht
de intens levende
de storm soms
maar ook de luwte
geleefd heb je
tot het einde toe
en je leeft nog....
bron: hhjj.nl
Korte gedichten bij overlijden van iemand met dementie
Wie weet hoe hard jij vechten moest
Tegen je ziekte, tegen jezelf
Wie weet hoe moe en bang jij was
Hoe moedig en krachtig
Als niemand het zag
bron: memori.nl
Dag, lieve ma!
We vergeten je nooit.
Je was veel te uniek om zomaar te vergeten
en dat we je missen zul je zeker wel weten.
Misschien dat we ooit elkaar weer ontmoeten.
Jij gaat nu alleen op reis en wij moeten jouw groeten.
Het doet ons zo groot verdriet dat jij nu moet gaan.
Wij wensen je toe dat je opnieuw zult bestaan
in een droomland waar wij ooit weer samenkomen
en waar mensen nooit meer dood hoeven te gaan.
bron: hhjj.nl
Hand in hand zijn wij gegaan
Tot aan de drempel.
Moegestreden, door onze liefde omringd,
Ben je van ons heengegaan
bron: memoriesieraden.nl
Zijn wortels zijn nu doorgesneden.
Zijn leven is voorbij.
Hij heeft zijn kaarsje doorgegeven.
De taak is nu aan mij.
Zijn wortels zijn nu doorgesneden.
Mijn vader is niet meer.
Doch in zijn warmte voort te mogen leven,
is voor mij een grote eer.
bron: hhjj.nl
Tekst overlijden van iemand met dementie
De ziekte heeft hem weggenomen
Weg van zijn familie
Weg van zijn vrienden
Weg van mij!
Zijn geest is weggenomen
Mijn liefde voor hem is niet verdwenen maar veel van wat we samen deden wel. Als ik naar hem keek zag ik dezelfde man als altijd
Maar als ik beter keek, in zijn gedachten zag ik een andere mens die zich niets herinnerde van alles wat ik nog wist.
Misschien dat hij het niet begreep en misschien dat hij het niet meer wist dus dacht ik dat ik hem maar moest helpen herinneren.
Ik hou van je opa, Ik hou van je.
bron: suitbertusparochie.nl
Nu jij van ons bent weggegaan,
wil ik je groeten namens ons allen.
Je hebt een bijzondere plaats in ons hart,
en zo blijf je voor ons leven.
We zullen je blijven herinneren,
maar ook over je blijven praten.
Zo blijf je niet alleen bij ons,
maar gaat jouw leven ook verder.
Onze ogen kunnen jou niet meer zien.
Onze handen kunnen jou niet meer aanraken.
Maar als we in ons hart kijken,
weten we dat je er nog bent.
En we kunnen niet geloven
dat je nergens meer bent.
We weten zeker:
Iemand zal nu verder naar jou omzien.
bron: suitbertusparochie.nl
Groot is de leegte en het verdriet.
Mooi zijn de herinneringen.
bron: kaartje2go.nl
Als een vogel in de blauwe lucht is opgevlogen voor zijn laatste vlucht, kan het ook zo voor een mens vergaan als een eind komt aan zijn aards bestaan.
bron: kaartje2go.nl
Wie weet hoe hard jij vechten moest
Tegen je ziekte, tegen jezelf
Wie weet hoe moe en bang jij was
Hoe moedig en krachtig
Als niemand het zag
bron: memori.nl
Korte teksten bij overlijden van iemand met dementie
Kom terug. Zelfs als een schaduw, zelfs als een droom.
- Euripides
bron: rouwnetwerkjong.nl
Wat is er zo voltooid
aan onze verleden tijd
Ze voelt zo onafgemaakt
en als een eeuwigheid
- Rouwigschrijft
bron: rouwnetwerkjong.nl
Je was een rots in de branding
en koerste recht door zee
Je trotseerde storm en golven
alleen... je had de wind niet mee
bron: gedachten-gedichten.nl
Langzaam ben je van ons weg gegleden
elke dag een beetje meer
Telkens werd je iets ontnomen
dat deed jou en ons zeer.
Het is een gemis, een stille pijn,
Dat je nooit meer bij ons zult zijn.
bron: memoriesieraden.nl
Denk aan mij terug
maar niet in de dagen van pijn en verdriet
Denk aan mij terug in de stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon
- Ria Schut-Diks
bron: rouwnetwerkjong.nl