Arnold

Miranda was pas 35 toen zij vorig jaar na een lang ziekbed overleed. Haar man Arnold bleef achter met Bjorn (8) en Benthe (5). Een half jaar voor haar dood bespraken zij met Monuta de uitvaartwensen en hoe het afscheid financieel geregeld moest worden.

Arnold van der Wiel (35) is, zegt hij zelf, een heel nuchter mens. Iemand die van duidelijkheid houdt en er geen doekjes om windt. “Mijn vrouw Miranda was ook zo”, vertelt hij. “Daarom konden we, een half jaar vóór ze was overleden, heel open bespreken hoe de uitvaart moest verlopen. Zij wilde niet dat het allemaal op mijn schouders neer zou komen als het zo ver was. En ik vond het fijn dat haar wensen en ideeën een plaats zouden krijgen.

Miranda had borstkanker. Eind 2016 werd duidelijk dat ze niet meer zou genezen. In september 2017 overleed ze, 35 jaar oud. “Ik had van tevoren nooit kunnen bedenken dat je trots kunt zijn op een uitvaart”, zegt Arnold. “Maar zo was het wel. Het ging precies zoals wij allebei hadden bedacht. Met een kist die door de kinderen was beschilderd, met een condoléancebijeenkomst op een prachtige locatie, en met de mensen die zij liefhad.”

Enorme rust

Met uitvaartverzorger Leo van Monuta bespraken Arnold en Miranda ruim een half jaar voor haar dood alles rondom de uitvaart en hoe het afscheid financieel geregeld zou worden. Arnold: “Het gaf ons een enorme rust dat we toen al wisten dat alles goed was geregeld. We hadden een gezamenlijke uitvaartverzekering en ook vanuit Miranda’s ouderlijk huis bleek er nog een polis te zijn.” 

"In beide gevallen ging het om een kapitaalverzekering van Monuta. Op dat moment kon Leo al een inschatting maken van wat financieel mogelijk was. Hij nam, na dat eerste gesprek, alle uitvaartverzekeringspapieren mee en wij hadden er verder geen omkijken naar. Toen de uitvaart eenmaal een feit was, heeft hij de hele afwikkeling met de verzekering geregeld. Hij heeft ons, ook op dit punt, echt ontzorgd.”

Het leven gaat door

Natuurlijk zijn er momenten dat Arnold het niet gemakkelijk vindt. “Maar ik hou me vast aan de gedachte dat Miranda ziet hoe we het doen en dat ze het goed vindt. Zij heeft voor ze overleed nog de wens uitgesproken dat ik niet alleen zou blijven. Ze zag me zelfs weer achter een kinderwagen lopen. Dat is nu nog een beetje vroeg…” 

“Gelukkig heb ik veel plezier in mijn werk en zijn er in onze omgeving een hoop lieve mensen die voor ons klaar staan. Het is ook hoe je er zelf in staat: je kunt je er heel druk over maken… maar je kunt er ook het beste van willen maken. Het leven gaat door. Zo nuchter ben ik nu eenmaal.”