Wat doe jij
dan met je auto

“Welke rol kan zij vervullen? Wat helpt hem bij het afscheid? Dat bedenk ik bij iedere uitvaart. Zodat ook deze persoon niet vergeten wordt. ‘Hoe wist je dat?’ Krijg ik vaak later te horen van de familie. Nou dat wist ik niet, dat voel ik.” Uitvaartverzorger Jolanda Weber vertelt waarom zij het zo belangrijk vindt dat iedereen zich betrokken voelt bij een afscheid.

Opa overleed volkomen onverwacht. Niemand had dit aan zien komen. Extra verdrietig maakt het dat opa een paar dagen alleen in zijn huis heeft gelegen totdat hij gevonden werd. Zijn zoon vindt het een vreselijke gedachte maar begrijpt tegelijk dat niemand hier iets aan kon doen. 

Iedereen heeft al snel een rol

Ik zit met de zoon, schoondochter en de drie kleinkinderen aan tafel. We praten over opa die duidelijk een bijzondere plek in ieders hart heeft. We bespreken met elkaar de wensen voor de uitvaart. Iedereen heeft al snel een rol. De jongste kleindochter van 9 jaar laat weten dat ze graag iets wil zeggen tijdens het afscheid. De kleinzoon is met zijn 14 jaar vanaf het eerste moment betrokken bij alle beslissingen.

Maar ik merk dat middelste dochter van 12 er nog niet helemaal uit is. “Vind je het fijn om met mij voor te lopen?” vraag ik aan Anne. Ze kijkt me vragend aan. Ik leg uit dat ze dan naast mij staat tijdens het afscheid en mij helpt om alles in goede banen te leiden. Ze denkt even na. En zegt dan: “Dat zou ik wel heel mooi vinden.” Ik zie een klein lichtje in haar ogen. Ik vraag het ook aan de andere kleinkinderen, maar zij hoeven dat niet zo nodig. 

Als een welkome, warme schaduw 

Op de dag van de uitvaart is Anne mijn welkome, warme schaduw. Vanaf de opbaring in het afscheidshuis tot het afscheid in de aula en het crematorium. Ze staat bij ieder moment aan mijn zijde. Ik zie ook aan haar dat ze alles met oprechte interesse in haar opneemt. Ze is op deze manier bezig met meer dingen dan alleen haar verdriet. 

‘Waar is opa nu dan?’

Anne vuurt voortdurend verschillende vragen op mij af:  ‘Waar is opa nu? Hoe is opa in de auto gezet? Hoe komt opa dan weer in de aula? Waar is jouw auto nu? En wat doe jij dan met je auto?’ Ik merk dat dit haar rust geeft. En dat dit het afscheid voor haar overzichtelijk en tastbaarder maakt. Ik vind het heel mooi om te zien. En ik ben blij dat ik Anne op deze manier echt bij het afscheid heb kunnen betrekken. Hopelijk helpt deze ervaring haar om met een goed en warm gevoel terug te kijken op het afscheid van haar lieve opa.